W opublikowanej w 1901 roku "Psychopatologii życia codziennego" Freud po raz pierwszy oficjalnie użył terminu "psychoanaliza". W rozprawie tej zajął się badaniem przejawów nieświadomego życia psychicznego. Opisał kluczowe elementy teorii psychoanalitycznej, takie jak nieświadomość i wyparcie. Za materiał do badań posłużyły mu "czynności pomyłkowe", "przejęzyczenia", "zabobony" i "błędy". Źródłem tych pomyłek (stąd "freudowska pomyłka"), pojawiających się najczęściej w wypowiedzi, w działaniu lub zapominaniu, według Freuda są nieświadome, zablokowane motywacje, które mimowolnie wychodzą na światło dzienne.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.