9 listopada 2011, środaUmberto Eco zastanawia się nad różnicami między pisarstwem powieściowym i niepowieściowym - z powagą, ale też z poczuciem humoru, błyskotliwie porusza się po ich pograniczu. Dobre pisarstwo niepowieściowe, uważa, ma w sobie kunszt kryminału, a sprawny powieściopisarz, obserwując, poszukując, tworzy bogate w konkret światy. Wprowadzając nas w swoją metodę twórczą, Eco ujawnia, jak projektuje królestwa fikcji. U źródła leży obraz, potem wybiera czas, miejsce i środek wyrazu - tworzy opowieści, które przemawiają zarówno do elitarnego, jak i do masowego czytelnika. Przenikanie się rzeczywistości i fikcji rozciąga na mieszkańców światów wymyślonych. Dlaczego los bohaterów powieściowych wzrusza nas do łez? W jakim sensie ""istnieją"" Anna Karenina, Gregor Samsa i Leopold Bloom? Umberto Eco (ur. 1932), filozof, mediewista, estetyk, pisarz i felietonista, emerytowany profesor uniwersytetów we Florencji i w Bolonii. Autor między innymi książek „Imię róży”, „Wahadło Foucaulta”, „Zapiski na pudełku od zapałek”, „Sześć przechadzek po lesie fikcji”
