Hanoch Gutfreund, Jürgen Renn - Einstein o Einsteinie

Jest rok 1946. Za biurkiem, w domu, jakich setki w Princeton, zasiada twórca największej rewolucji naukowej XX wieku. Na czterdziestu pięciu stronach opisuje swoje życie, od zachwytów dzieciństwa do ostatecznych pytań starzejącego się naukowca. Tworzy coś, co nazwie swoim własnym nekrologiem - a my musimy nazwać jednym z najcenniejszych dokumentów nauki. Sześćdziesięciosiedmioletni Albert Einstein nie pała entuzjazmem do autobiografii. Uważa, że "[... ] zwykle wyrastają z narcyzmu i negatywnych uczuć wobec innych". W efekcie powstaje autobiografia intelektualna intensywna w treści, ale niejako
zaszyfrowana. Hanoch Gutfreund i Jürgen Renn, wytrawni znawcy Einsteina, mają jednak klucz i otwierają drzwi na oścież. Udowadniają, że wielkich myślicieli należy czasem szukać na wydziałach innych niż filozoficzny. Stary uczony z Princeton żachnąłby się
pewnie, gdyby to usłyszał. Kiedy spisuje "nekrolog", młode pokolenia patrzą na niego
zarówno jak na heretyka, jak i reakcjonistę. Ale on nie ustaje w próbach zespolenia
swojego dorobku w jeden spójny wątek. Poszukiwania są ważniejsze niż osiągnięcia,
notuje w Zapiskach.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.