17 października 2018, środaJerzy Jarocki – demon i mocarz teatru. W pracy był nieznośny, ale wiedział, co chce wycisnąć z ludzi, którzy tworzą spektakl. W jego reżyserowaniu było coś z tresury, miał bat i władzę, w bardzo kulturalny sposób mieszał człowieka z błotem. Wymagał całkowitego oddania. Każdy aktor marzył, by u niego zagrać.
Jeden z najwybitniejszych reżyserów w historii polskiego teatru, człowiek legenda. Podczas jego spektakli na scenę wjeżdżały samochody, latał zeppelin, Gustaw Holoubek chodził po linie. Jako pierwszy odważył się wystawić Ślub Gombrowicza.
Swoimi przedstawieniami komentował rzeczywistość. Krył się za występującymi w nich postaciami. Ich pełen udręki los był jego losem. Scena stała się prywatnym światem Jarockiego.
Skupiony, surowy, inteligentny, nieprawdopodobnie pracowity i dociekliwy. Bezwzględny i cyniczny, a pod kolczastą powłoką – skryty wrażliwiec, mąż, ojciec.
To pierwsza pełna biografia wybitnego reżysera.
