17 lutego 2016, środaVioletta ma piętnaście lat, kiedy ucieka do Stanów Zjednoczonych z walizką, w której niesie przeszło sto tysięcy dolarów skradzionych własnym rodzicom, równie wielkim miłośnikom cudzej własności.
Dzięki dużej dozie szczęścia trafia do Nowego Yorku, gdzie przez cztery lata żyje na maksa, nie oglądając się na nikogo, wydając na kilogramy zdobyte podstępem pieniądze. By zachować zawrotny rytm, zwiększony dodatkowo białym proszkiem wciąganym w pokaźnych ilościach do nosa, łata budżet podrywając zamożnych podróżnych w holach luksusowych hoteli. Nie wie nawet (zresztą wcale jej to nie interesuje) ile praw, zasad i granic przekracza przy tej okazji. Nie wie także, że Nefastofeles, domniemany bogaty dziedzic, z którym wiąże wielkie nadzieje, okaże się sztyletem wbitym w jej piękne plecy, źródłem niewypowiedzianej udręki póki wreszcie, już po powrocie do Meksyku, Violetta nie spotka Piga. Wraz z nim wybije godzina Diabła Stróża.
Jest jednak coś, z czego Violetta doskonale zdaje sobie sprawę: nadszedł czas na zamknięcie oczu i rzucenie kości, desperacko, jakby w głębi duszy pragnęła, by raz wreszcie wszystko diabli wzięli; tak jak rzuca się, kiedy wszystko wskazuje na to, że faktycznie nie ma już ratunku.
