24 maja 2017, środaKażdy chce być porządnym człowiekiem, czasem się to jednak nie udaje – jak bohaterom opowiadań Wellsa Towera. Często czują się samotni i zmęczeni. Mają dosyć kłamstw i póz, tęsknią za choćby chwilą szczerej bliskości i porozumienia. Nie wiedzą jednak, jak je osiągnąć. Jak każdy popełniają więc błędy. Kierują się niezrozumiałymi nawet dla samych siebie impulsami. Zdradzają się, kłócą, wdają w bójki. Przerwana telefoniczna rozmowa z żoną, nieporadny flirt nastolatki z nieznajomym, zakończone fiaskiem polowanie dwóch braci – to w takich pełnych napięcia chwilach bohaterowie opowiadań szukają, czasem desperacko, kontaktu z drugą osobą.
Wells Tower opisuje swoich bohaterów z empatią: nie potępia ich i nie wyśmiewa ich słabości. W jednym zdaniu potrafi zawrzeć całą gamę sprzecznych emocji, których doświadczają: nadzieję, niepokój i poczucie rozczarowania – światem i samym sobą. To literatura, która tylko pozornie jest prosta – każde z tych opowiadań na długo zapada w pamięć właśnie dlatego, że wszystko, o czym pisze Tower, sami znamy tak dobrze.
"Choć opowiadania Towera są przesycone czarnym humorem, to jednocześnie idealnie oddaje on osamotnienie swoich bohaterów, ich rozgoryczenie i poczucie straty. To mistrzowski opis zwyczajnego życia. "
New York Times
"Tower równie dobrze opisuje zarówno kobiety, chłopców, jak i Wikingów czy przykutego do wózka inwalidzkiego starszego mężczyznę. Jego bohaterowie różnią się od siebie diametralnie, ale język zawsze brzmi naturalnie, a psychologiczny opis postaci jest świeży i pozbawiony klisz. "
Sunday Book Review
"Tower demonstruje możliwości krótkiej formy, jego bohaterowie mogą wydawać się zgrają nieudaczników, jakich znamy z opowiadań Saundersa czy Carvera, ale dodaje coś od siebie: jego język jest bardziej swobodny i ekspansywny. "
Guardian
