3 listopada 2017, piątekSonaty i tria Claude'a Debussy'ego w wyjątkowej interpretacji wybitnych artystów współczesnej sceny Muzycznej, takich jak: Renaud Capucon, Emmanuel Pahud, Edgar Moreau, Bertrand Chamayou, Gérard Caussé.
"Claude Debussy, musicien français". Słowa te nabierają szczególnego znaczenia w 2018 roku – w roku, na który przypada stulecie śmierci tego wielkiego kompozytora. Debussy zmarł w wieku 55 lat, 25 marca 1918 roku. To zarazem rok zakończenia I Wojny Światowej. Wspomniane słowa pojawiły się na okładce wydania trzech sonat; Debussy napisał je w ostatnich latach swojego życia, stanowią one główną część prezentowanego albumu z jego kameralnymi utworami. Album prezentuje sześciu aktualnie czołowych francuskich instrumentalistów: pianistę – Bertranda Chamayou, flecistę – Emmanuela Pahud, skrzypka – Renaud Capuçon, wiolonczelistę - Edgara Moreau, alcistę – Gerarda Caussé i harfistkę – Marie-Pierre Langlamet. Wspólnie tworzą oni panoramę wybitnych musicien français obejmujących kilka pokoleń: Caussé urodził się pod koniec lat 40. , Langlamet, Pahud i Capuçon w latach 1967-1976, Chamayou w 1981 roku, a Moreau w 1994 roku.
W 1915 roku Debussy postanowił ukazać istotę muzyki francuskiej w cyklu sześciu sonat dla różnych składów instrumentalnych. W rezultacie do 1917 roku ukończył tylko trzy z nich: na wiolonczelę i fortepian, na flet, altówkę i harfę oraz na skrzypce i fortepian. Razem z Etiudami na fortepian, sonaty te są jednymi z jego ostatnich wielkich dzieł. W albumie pojawia się również utwór Syrinx na flet solo, pochodzący z 1913 roku oraz Trio G-dur na fortepian, skrzypce i wiolonczelę – pochodzące z bardzo wczesnego okresu kariery kompozytora, bowiem napisane we Włoszech w 1880 roku, kiedy 18-letni wówczas Debussy był zatrudniony u Nadezhdy von Meck (protektorki Czajkowskiego). Co ciekawe, utwór ten nie został wydany aż do 1986 roku.
Dojrzały Debussy, głęboko przejęty rozgrywającym się na jego oczach wojennym dramatem, a także poważnie chory, był wielkim patriotą i z politycznego punktu widzenia robił wszystko, aby położyć nacisk na muzyczne dziedzictwo Francji. Podobnie jak wielu innych francuskich kompozytorów w drugiej połowie XIX wieku był zafascynowany Wagnerem – jego operę Pélléas i Mélisande, która miała premierę w 1902 roku, łączy duże podobieństwo z wagnerowską Tristan und Isolde. Ale ostatecznie w późniejszych sonatach chciał raczej przywołać pamięć o wielkich mistrzach baroku - Couperin i Rameau. Utworami takimi jak Préludes na fortepian (pisany między 1909 a 1913 rokiem) czy przełomowy balet Jeux (1912-13) otworzył nowe horyzonty w historii muzyki, ale chciał też na nowo nawiązać do klasycznej formy. I jeśli nawet sugerowałoby to pewną surowość, to nie brak tu charakterystycznego francuskiego uroku i zmysłowości - warto też pamiętać, że Debussy pierwotnie zatytułował sonatę na wiolonczelę : Pierrot fâché avec la lune (“Pierrot zły na księżyc").
Lista utworów:
Sonata for cello & piano in D minor
1. I. Prologue. Lent
2. II. Sérénade. Modérément animé
3. III. Finale. Animé
4. Syrinx for solo flute
Sonata for violin & piano in G minor
5. I. Allegro vivo
6. II. Intermède. Fantasque et léger
7. III. Finale. Très animé
Sonata for flute, viola & harp
8. I. Pastorale. Lento, dolce rubato
9. II. Interlude. Tempo di minuetto
10. III. Finale. Allegro moderato ma risoluto
Trio for piano, violin & cello in G major
11. I. Andantino con moto allegro
12. II. Scherzo. Moderato con allegro
13. III. Andante espressivo
14. IV. Finale. Appassionato
Renaud Capuçon violin
Emmanuel Pahud flute
Gerard Caussé viola
Edgar Moreau cello
Marie-Pierre Langlamet harp
Bertrand Chamayou piano
