Choć tytułowa rola w operze Belliniego Il pirata przeznaczona jest dla tenora (Gualtiero), to jednak najbardziej zapada w pamięć partia sopranu (Imogene), zwłaszcza w finale. W 1959 roku Maria Callas jako Imogene olśniła nowojorską publiczność swoją teatralną ekspresją i poezją wykonania.