29 października 2014, środa„Na krawędzi słońca i cienia...” to debiutancka książka Renaty Grześkowiak. Poetka w swych wierszach pisze jakby na przekór modom i trendom, przedstawia prawdę o metafizycznych przeżyciach, nie zamykając oczu na zło. Jednocześnie ów poezja jest radosną nowiną, gdyż mówi, że cierpienie nie zawsze jest nieszczęściem, ale często jest dojrzewaniem do mądrości, próbą wierności. Najlepszą drogą, żeby nauczyć się miłości, jest przyjaźń. Żeby tak się jednak stało, trzeba najpierw nauczyć się tej przyjaźni, a tego tak naprawdę możemy nauczyć się w rodzinnym domu, w którym miłość ma swoje należne miejsce. Autorka bada w swych tekstach granice pomiędzy istniejącym i nieistniejącym, pomiędzy rzeczywistym i wyobrażonym, rozmyśla też nad kruchością życia i przemijaniem czasu, a więc dotyka najbardziej tajemniczych kwestii ontologicznych. Twórczość poetycka Renaty Grześkowiak to nic innego jak promocja miłości do drugiego człowieka. Ta niezwykle subtelna kobieta opowiada o ludzkim sercu i duszy, a głównie o jej „ulotności” wierząc, że bycie dobrym ma sens. W poezji tej jest wiele erotyki i nawet ona zmierza do czegoś nowego i nieokreślonego, które jest bardzo intymne i osobiste. Ta poezja rozbudza i kształtuje wrażliwość zwłaszcza w dzisiejszym zmaterializowanym świecie. Pokazuje, czy ta poezja przetrwa próbę czasu, czy zmieni coś w jej życiu, stanie się czymś prawdziwym, czy okaże się , że była tylko zjawiskiem pozornym?
