10 marca 2017, piątekSytuacja społeczno-polityczna Europy drugiej połowy XIX wieku i początków wieku XX sprzyjała rozwojowi tożsamości i poczucia odrębności poszczególnych narodów. (. . . ) Muzyce przypadła niebagatelna rola na tym polu. Historycy muzyki wskazują na dwa wyraźne nurty: główny i peryferyjny, tzw. narodowy, w którym istotna była społeczna funkcja muzyki. Odwoływanie się do przeszłości narodu, jego bohaterów, literatury, obyczajów, języka i folkloru zaowocowało powstaniem szkół (stylów) narodowych: hiszpańskiej (Sarasate, Albéniz, Granados) skandynawskiej (Gade, Grieg, Sinding, Sibelius), angielskiej (Parry, Stanford, Mackenzie), czeskiej (Smetana, Dvořák), węgierskiej (Erkel, Mosonyi), rosyjskiej (Glinka, „Potężna Gromadka”) czy polskiej (Chopin, Moniuszko).
Jerzy Zajączkowski
Lista utworów:
II Sonata D-dur op. 94 bis na skrzypce i fortepian (1943–44)
1. Moderato
2. Scherzo: Presto
3. Andante
4. Allegro con brio
I Rapsodia na skrzypce i fortepian (1928)
5. Lassú: Moderato
6. Friss: Allegro moderato
Nokturn i Tarantela op. 28 na skrzypce i fortepian (1915)
7. Nokturn / Nocturne
8. Tarantela / Tarantella
KAZIMIERZ LEPIANKA (1869–1948)
9. Marzenie na skrzypce i fortepian (wyd. /ed. 1905)
