11 października 2019, piątekOblężenie Warszawy to nie tylko zrujnowane budynki, czy niemieckie bombowce, wielką sprawą było to, co się przydarzyło ludności cywilnej w Warszawie.
20 września na pożyczonej z amerykańskiej ambasady maszynie do pisania, wystukałem pożegnalny list do rodziny. Julien Bryan, amerykański dokumentalista i fotografik, w niezwykłych okolicznościach, znalazł się we wrześniu 1939 r. w bombardowanej Warszawie. Przez kilka lat z rzędu każdego lata jeździłem po świecie, robiąc filmy dokumentalne o różnych dziwnych miejscach – napisał na wstępie do opublikowanej w roku 1940 książki “Oblężenie", faktograficznego zapisu z oblężonej Warszawy. Latem 1939 roku pojechałem do Europy. W powietrzu czuło się wojnę. W neutralnej Szwajcarii z 2 tysiącami metrów taśmy filmowej i 30 rolkami do zdjęć oczekiwał na właściwy moment. Tym momentem było podpisanie w Moskwie paktu Ribbentrop-Molotow.
Rankiem 1 września Bryan znalazł się w pociągu trasy Bukareszt - Warszawa. Zaraz po przekroczeniu granicy polskiej jego pociąg został zbombardowany. 5 września ostatnim pociągiem dotarł do Warszawy. Tego dnia Polski rząd oraz zagraniczni korespondenci w panice opuszczali miasto. Po wyjściu z pociągu został posądzony o szpiegostwo. Aby móc poruszać się po mieście, udał się do prezydenta Warszawy, Stefana Starzyńskiego. List od Starzyńskiego oraz samochód i eskorta umożliwiły Bryanowi dokumentowanie tamtych historycznych dni.
