18 maja 2018, piątekChoć Karol Kurpiński (1785-1857) bez wątpienia należał do grona najwybitniejszych i najważniejszych postaci polskiego życia muzycznego XIX wieku, to z czasem jego twórczość kompozytorska, jak i szeroka działalność m. in. publicystyczna i pedagogiczna, uległy zapomnieniu. Dziś kompozytor funkcjonuje w powszechnej świadomości jako autor Warszawianki – pieśni powstańczej z 1831r.
Jednak to twórczość sceniczna Kurpińskiego, która poza 2 baletami obejmuje 27 oper, jest nie do przeceniania i stanowi największe dokonania na tej arenie przed Moniuszką.
Jednoaktową operę "Aleksander i Apelles" warszawska publiczność miała okazje zobaczyć po raz pierwszy 17 marca 1815 roku na deskach Teatru Narodowego. Premierą dyrygował 30-letni Karol Kurpiński, autor oper "Pałac Lucypera" (1811) i "Szarlatan" (1814), które zapewniły kompozytorowi sukces i ugruntowanie pozycji w Warszawie. Choć "Aleksander i Apelles" nie utrzymał się długo na warszawskich afiszach, to doczekał się jeszcze wystawień we Lwowie (1816), Wilnie (1816) i Krakowie (1821).
"Aleksander i Apelles" to opera patriotyczna napisana po Kongresie Wiedeńskim. Opera ta została zapomniana i uznana za zaginioną. Wojciech Czemplik odnalazł ją we fragmentach i skompletował.
Wykonawcy:
Tatiana Hempel – sopran
Tomasz Krzysica – tenor
Robert Gierlach – bas baryton
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Kaliskiej ( Adam Klocek – dyrygent)
Lista utworów:
1-22. Opera w jednym akcie Aleksander i Apelles
