29 kwietnia 2016, piątekAlbumem ”Dedication” Nicholas Angelich składa hołd trzem największym kompozytorom romantyzmu, którzy tworzyli na fortepian: Schumannowi, Chopinowi i Lisztowi. Wszyscy ci twórcy urodzili się niedługo po sobie, na przestrzeni zaledwie 18 miesięcy w latach 1810-1811.
W swych poprzednich nagraniach dla Erato, Angelich kładł nacisk na kompozytora następnej generacji – Johannesa Brahmsa. Daily Telegraph chwalił go za interpretacje i "niespotykana dramaturgia, wartkość narracji i techniczne mistrzostwo". Le Figaro opisał go jako "artystę, który wykorzystuje swój fortepian do maksimum jego możliwości, łącząc całkowite opanowanie instrumentu z niezwykle czułym dotykiem”. Natomiast Huffington Post napisał, : ”mimo pięknego dźwięku, bogatej skali dynamicznej i wirtuozerii pozbawionej jakiegokolwiek wysiłku – Angelich nigdy nie pozwala nam zapomnieć prawdziwym przesłaniu muzyki, w którą wciala całą swoją duszę”.
Recital Angelicha łączy kontrastujące ze sobą punkty zwrótne romantycznego repertuaru fortepianowego, podkreśla wzajemny szacunek między trzema wielkimi pianistami-kompozytorami: Schumann zadedykował Kreislerianę Chopinowi; Chopin z kolei zadedykował swoje dwie Etiudy Op. 10 Lisztowi, a i Liszt dedykował Sonatę Fortepianową H-moll Schumannowi.
Ci trzej kompozytorzy prowadzili bardzo odmienne życie, jednak znali się osobiście. Liszt po raz pierwszy spotkał Chopina w Paryżu w 1831 r. i chwalił go wówczas za otwarcie ”nowego etapu w odczuwaniu poetyckich emocji, połączonego tak szczęśliwie z innowacyjną formą jego sztuki”. W tym samym roku Schumann, pisząc w Allgemeine Musikalische Zeitung, przywitał dzieła Chopina słowami: ”Czapki z głów, panowie! Geniusz!”. Chopin i Schumann po raz pierwszy spotkali się w 1835 r. w Lipsku i ponownie w roku następnym. W 1840 r. Schumann udał się do Lipska aby wreszcie spotkać Liszta – przed tym spotkaniem przez wiele lat korespondowali ze sobą, wymieniając partytury i chwaląc nawzajem swoje prace. Gdy Schumann usłyszał wykonanie Liszta napisał: ”Jak nadzwyczajnie gra, śmiało i dziko, a potem znowu czule i eteryczne”.
Nicholas Angelich, choć urodzony w Ameryce, kształcony był w systemie edukacji francuskiej. Szczególnie podziwiany jest za interpretacje XIX-wiecznego repertuaru, w którym Liszt, Schumann i Chopin zajmują wyjątkowe miejsce, w sercu artysty. W 2011 r. w setną rocznicę urodzin Liszta, Angelich dał znakomite koncerty, wykonując między innymi potężne Annees de pèlerinage. Wyraził też kilka ciekawych opinii na temat muzyki Schumanna i Chopina w wywiadzie dla francuskiej strony internetowej Jejouedupiano: "Schumann wiedział jak wydobyć dźwięk fortepianu w ten szczególny sposób, którego sobie właśnie życzył. Według mnie niesłuszne jest stwierdzenie o rzekomej ”niezdarności” Schumana w pisaniu i stawianie go wobec naturalnej łatwości pisania, którą ludzie przypisują Chopinowi, Księciu Pianistów. Chopin miał szczególny związek ze swoim instrumentem, który rozumiał jak nikt przed nim".
Lista utworów:
Kreisleriana Op. 16 (1838)
Dedicated to Frederic Chopin
1. Äußerst bewegt
2. Sehr innig und nicht zu rasch
3. Intermezzo I Sehr lebhafta Erstes Tempo
4. Intermezzo II Etwas bewegter
5. Langsamer (erstes tempo)
6. Sehr aufgeregt
7. Sehr langsam
8. Sehr lebhaft
9. Sehr langsam
10. Sehr rasch
11. Schnell und spielend
Piano Sonata in B minor S. 178 (1854)
Dedicated to Robert Schumann
12. Lento assai - Allegro energico
13. Grandioso – Recitativo
14. Andante sostenuto - Quasi adagio
15. Allegro energico - Stretta quasi presto - Presto - Prestissimo - Andante sostenuto - Allegro moderato - Lento assai
Dedicated to Liszt
16. Etudes Op. 10 No. 10
17. Etudes Op. 10 No. 12 "Revolutionary"
