21 kwietnia 2017, piątekKorngold, Rota, Sznitke, Glass – cztery różne osobowości twórcze. Każdy z tych kompozytorów działał w diametralnie innych warunkach; okoliczności ich życia, a przez to też podejmowane artystyczne wybory, porównywalne nie są.
Korngolda i Nino Rotę łączyć może wczesny debiut kompozytorski – obaj byli cudownymi dziećmi. Szukanie analogii w życiorysach Alfreda Sznitkego i Philipa Glassa spaliłoby na panewce. Jest jednak inny wspólny mianownik dla ich dorobku – wszyscy z wielkim powodzeniem komponowali muzykę filmową. Korngold kodyfikował jej nowoczesne, do dziś obowiązujące kanony. Bez Nino Roty trudno wyobrazić sobie arcydzieła Federica Felliniego.
Alfred Sznitke odnalazł w przestrzeni X Muzy krainę względnej swobody twórczej, Philip Glass – platformę dla sztuki ambitnie niesztampowej, stojącej w opozycji do głównego muzycznego nurtu ostatnich dekad XX i pierwszych XXI wieku. Wystarczający to powód, by zestawić ich niefilmowe kompozycje na skrzypce i fortepian? Jeśli nie, to można wskazać inny – każdy z tych czterech utworów we właściwy sobie sposób prowadzi dialog z przeszłością.
Lista utworów:
Erich Wolfgang Korngold (1897–1957)
Vier Stücke aus der Musik zu Shakespeares Viel Lärmen um nichts / Cztery fragmenty z muzyki do sztuki Wiele hałasu o nic Szekspira op. 11 (1918–19)
1. Mädchen im Brautgemach
2. Holzapfel und Schlehwein (Marsch der Wache)
3. Gartenszene
4. Mummenschanz (Hornpipe)
Nino Rota (1911–1979)
Sonata G-dur na skrzypce i fortepian (1936–37)
5. Allegretto cantabile con moto
6. Largo sostenuto
7. Allegro assai moderato – Tempo vivace
Alfred Schnittke (1934–1998)
Suita w dawnym stylu na skrzypce i fortepian (1972)
8. Pastorale
9. Ballet
10. Minuet
11. Fugue
12. Pantomime
Philip Glass (*1937)
Sonata na skrzypce i fortepian (2008)
13. I. ± = 120
14. II. ± = 72–74
15. III. ± = 112–120
