Trzecia solowa płyta Antoniego Budzińskiego ukrywającego się pod pseudonimem Klimt. Dominują tu głównie transowe ściany dźwiękowe o onirycznym charakterze. Przekaz płyty został zainspirowany światem snu, jest całkowicie zatopiony w doświadczeniu sennym. Tytuł natomiast, odnosi się do pierwotnej kwintesencji ludzkiego umysłu, która w dzisiejszym świecie zamazuje się coraz mocniej i schodzi na plan nieświadomości. Materiał został zmasteringowany przez Tom'a Meyer'a (Brian Eno, Nick Cave, David Gray) w hamburskim studiu Master & Servant.".