26 czerwca 2013, środaIzabela Czajka-Stachowicz po raz kolejny sięga pamięcią do lat międzywojennych, tym razem byopisać swój najtrwalszy związek z mężczyzną – filozofem i lekkoduchem Franciszkiem „Franzem” Fiszerem. Jest rok 1930. Młodziutka Bella wraz z mężem, architektem Jerzym Gelbardem, wraca do Warszawypo kilkuletnim pobycie w Paryżu.Częsta nieobecność Jerzyka sprawia, że dziewczyna spędza czas w towarzystwie bywalców kultowej kawiarni Ziemiańska. Kiedy spotyka tam Fiszera, myśliciel ma już siedemdziesiąt lat. Szybko nawiązuje się między nimi nić sympatii i „Franuś” zaczyna regularnie bywać w domu Gelbardów.W czułych i barwnych anegdotach Czajki Fiszer daje się poznać jako wielki oryginał: dziedzicfortuny, który przejadł cały majątek, filozof, który nie napisał ani jednej książki, wierny przyjacielpoetów, który Lesmana uczynił Leśmianem.Pamięć o Fiszerze, lwie salonowym, przetrwała we wspomnieniach niemal wszystkich ważnychprzedstawicieli bohemy artystycznej dwudziestolecia międzywojennego, ale to z opowieściCzajki wyłania się najpełniejszy i najbardziej fascynujący obraz genialnego Franza.
