17 maja 2017, środaKobieta nieposkromiona, niepokorny duch. Jako córce magnata tekstylnego pisany był jej los bogatej dziedziczki, jednak od dziecka wiedziała, że jest szczególna, potrafi dostrzec to, czego inni nie widzą, porozumieć się ze zwierzętami. Rzuciła wyzwanie społecznym konwenansom, rodzicom i nauczycielom, zerwała wszelkie religijne czy ideologiczne więzy z własnym środowiskiem, by zdobyć sobie prawo do wolności, osobistej i artystycznej. Leonora Carrington jest dziś legendą i najważniejszą malarką surrealistyczną, a jej fascynujące życie stało się pożywką dla naszych snów.
Obdarzona wybujałą fantazją i ekscentryczna jako dziecko, zbuntowana jako nastolatka, Leonora Carrington przeżyła swą najbardziej burzliwą historię miłosną z malarzem Maxem Ernstem. To z nim zanurzyła się w zamęcie surrealizmu, przyjaźniła się w Paryżu z Salvadorem Dalí, Marcelem Duchampem, Joanem Miró, André Bretonem czy Pablem Picassem; to z powodu Maxa postradała zmysły, kiedy trafił do obozu koncentracyjnego. Leonorę wysłano na leczenie do zakładu dla psychicznie chorych w Santander, skąd uciekła, by pod rękę z Peggy Guggenheim podbić Nowy Jork. Osiedliła się w Meksyku, gdzie w malarstwie i literaturze osiągnęła pełnię artystycznego wyrazu tworząc dzieła niepowtarzalne i wybitne.
Nie po raz pierwszy Elena Poniatowska opowiada nam, jak tylko ona to potrafi, o wyjątkowej kobiecie. Niezwykłe życie Leonory Carrington staje się pod jej piórem pasjonującą przygodą, krzykiem wolności i eleganckim szkicem na temat ruchów awangardowych z pierwszej połowy XX wieku. Elena Poniatowska pisze tak, jak mówi; pisząc, opowiada, a opowiadając uwodzi. Tak oto, na kanwie prawdziwej biografii rodzi się jedna z tych powieści, których, krótko mówiąc, nie możemy przeoczyć.
