5 listopada 2021, piątekPierwsza dama polskiej batuty
Agnieszki Duczmal – jako pierwsza kobieta – została uhonorowana przyznawaną od 1995 roku przez Zarząd Polskiego Radia nagrodą Diamentowej Batuty. Uroczystości wręczenia tej nagrody towarzyszy ukazanie się w serii prezentującej laureatów tego wyróżnienia, dwupłytowego albumu zatytułowanego: "Diamentowe batuty Agnieszka Duczmal".
Kolekcja, w której pojawią się nagrania wszystkich laureatów tej prestiżowej nagrody, przyznawanej za wybitne, kreacje artystyczne, rozsławianie muzyki polskiej w kraju i zagranicą oraz przybliżanie jej milionom słuchaczy Polskiego Radia, jest wydawana przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia z inspiracji Małgorzaty Małaszko, dyrektor Programu 2 Polskiego Radia. Jest to drugi album w serii – pierwszy zawierał przekrój nagrań dokonanych pod batutą Jana Krenza.
Historia i kariera Agnieszki Duczmal, pierwszej Polki i jednej z nielicznych kobiet na świecie, która w latach 60. ubiegłego wieku zdecydowała się na studia dyrygenckie udowadnia, że wizja i wytrwałość to podstawa każdego działania, także w sztuce.
Już w czasie studiów, w 1968 roku Duczmal stworzyła orkiestrę kameralną pod nazwą Pro Musica, którą nieprzerwanie kieruje do dziś, jakkolwiek pod zmieniającymi się nazwami. Od 1988 roku zespół nosi nazwę Orkiestra Kameralna Polskiego Radia "Amadeus".
Liczba osiągnięć, nagród i sukcesów, jakie są udziałem Agnieszki Duczmal i jej orkiestry jest niemal niepoliczalna. Nie od rzeczy będzie wspomnieć, że jako pierwsza kobieta stanęła za pulpitem dyrygenckim w słynnej mediolańskiej La Scali.
Prezentowane na diamentowym wydawnictwie dwa wydarzenia mają specjalne znaczenie w drodze artystycznej Agnieszki Duczmal.
W lutym 1978 roku, w finale IV Festiwalu Młodych, Agnieszka Duczmal zadyrygowała Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej. Maestra rozpoczęła od Walca Mefisto – kompozycji Franciszka Liszta. Drugą część wieczoru wypełniła I Symfonia g-moll op. 13 Piotra Czajkowskiego. Umieszczony na pierwszej płycie wydawnictwa koncert Agnieszki Duczmal w Filharmonii Narodowej stanowił zwieńczenie jej debiutanckiej drogi.
Na drugiej płycie prezentujemy zapis obszernych fragmentów niemal całkowicie zapomnianej opery Haendla "Sosarme". To nagranie, które Agnieszka Duczmal dokonała ze swą orkiestrą i doborową stawką solistów w dniach 25-30 listopada 1980 roku, w Auli Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, stanowi jeden z najjaśniejszych diamentów na jej batucie. Był to też moment ukoronowania świadomie zarzuconego operowego wątku w jej koncertowej działalności dyrygenckiej.
Agnieszka Duczmal otworzyła drzwi i przetarła szlaki, po których poszły inne utalentowane Polki – dyrygentki.
Lista utworów:
CD 1
Franz Liszt (1811-1886)
1. Walc Mefisto HS 110 na orkiestrę
Piotr Czajkowski (1840-1893)
1. Symfonia g-moll op. 13 "Marzenia zimowe"
2. Allegro tranquillo
3. Andante cantabile ma non tanto
4. Scherzo. Allegro scherzando giocoso
5. Finale. Andante lugubre - Allegro moderato - Allegro maestoso
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej
Agnieszka Duczmal – dyrygent
Nagranie z koncertu finałowego IV Festiwalu Młodych w Filharmonii Narodowej w Warszawie,
Reżyseria dźwięku: Lech Dudzik
CD 2
Georg Friedrich Haendel (1685-1759)
Sosarme, re di Media HWV 30 – opera w 3 aktach /fragmenty/
1. Sinfonia
Akt I
Scena II
2. Recytatyw (Elmira, Erenice) Madre e Regina... (Matko i Królowo... )
3. Aria Elmiry Rendi'l sereno al ciglio, madre... (Rozpogódź twarz matko, nie lękaj się nieszczęść... )
Scena VIII
4. Recytatyw (Haliate) Così dunque sospiran a danni miei... (I tak sprzysięgły się na moją szkodę... )
5. Aria Haliate La turba adulatrice da me ritiri'l piè... (Niechaj odstąpi tłum pochlebców! Dość, że gniew gości w mym sercu... )
Scena XI
6. Recytatyw (Elmira) Oh, Diva Hecate sian d'efetto vuoti... (O boska Hekate, niech się nie spełnią twoje przepowiednie... )
7. Aria Elmiry Dite pace, e fulminate, crudi Cieli!... (Mówicie o pokoju, a miotacie piorunami, okrutne Niebiosa... )
Akt II
Scena VI
8. Recytatyw (Altomaro, Melo) E cosi tu disprezzi la tua propria grandezza... (I tak umniejszasz swą wielkość... )
9. Aria Melo So chi'l Ciel ben spesso gode... (Wiem, że Niebo raduje się gdy sprawia, że upada niegodne oszustwo... )
Scena VII
10. Recytatyw (Altomaro) Quanto più Melo ha sdegno... (Im bardziej Melo pogardza... )
11. Aria Altomaro Sento il cor che lieto gode... (Piękna intryga serce me raduje... )
Scena X, XI, XII
12. Recytatyw (Sosarme, Argone, Erenice, Elmira, Altomaro) Son tuo congiunto... (Jestem twoim krewnym... )
13. Aria Erenice Vado, vado al campo a combatter col pianto... (Idę walczyć płaczem z gniewem okrutnego ojca... )
Scena XIII
14. Recytatyw (Elmira, Sosarme) Mio sposo, ahi qual orror... (Mój mężu, cóż za nieszczęście... )
15. Aria Sosarme In mille dolci modi al sen ti stringerò... (Tysiące słodkich razy do piersi cię przycisnę... )
Akt III
16. Sinfonia
Scena VII
17. Aria Sosarme M'opporò da generoso all' indegna... (Sprzeciwię się niegodnemu zamiarowi... )
Scena ultima
18. Duet Elmiry i Sosarme Tu caro, caro sei il dolce mio tesoro / Si, cara, perché mio ben t'adoro... (Ty drogi jesteś moim skarbem... )
Recytatyw (Sosarme) Fugga da questo suol...
19. Chór finałowy Dopo l'ire si funeste dell'amore splenda la face...
(Po gniewie tak zgubnym rozjaśnia się twarz Amora... )
