30 października 2020, piątekNa początku było słowo. A właściwie obraz. Wyśniony przez Emilię Kolewą, studentkę scenografii z Bułgarii. I opisany potem przez Heinera Müllera, postdramaturga z Niemiec. Ów sen-obraz-esej wystawiano następnie dziesiątki razy na różnych europejskich scenach, w różny sposób testując układ dekoracji, akcję na żywo, narrację z offu i z frontu, bo to opisywanie jest tu równie istotne jak to, co widać, i to, co słychać, choćby w najnowszej wersji Agaty Zubel, kompozytorki z Polski. Jak pisał sam Müller, erudyta lubujący się w palimpsestach, "Opis obrazu można czytać jako przemalowanie Alkestis, które cytuje sztukę teatru Nō Kumasaka, jedenastąpieśń Odysei, Hitchcockowskie Ptaki i Burzę Szekspira. Tekst opisuje krajobraz po tamtej stronie śmierci. Akcja jest swobodna, ponieważ skutki są przeszłością, eksplozją wspomnienia w obumarłej strukturze dramaturgicznej".
Lista utworów:
1. Agata Zubel, Bildbeschreibung. Forma operowa na dwa głosy, zespół instrumentalny i elektronikę
tekst: Heiner Mueller
Wykonawcy, Agata Zubel - sopran, Frank Woerner - baryton, Klangforum Wien
2. Słowa jak dźwięki, film dokumentalny
