17 sierpnia 2022, środaPodróż według Serhija Żadana, opętanego reżysera krajobrazu, to forma medytacji iwycieczka sentymentalna zarazem, próba zrozumienia świata, opukania opuszkami jego tkanki, struktury, zbadania ustroju. To eskapizm iimperatyw, ostatnia rozpaczliwa próba odnalezienia piękna.
Najwyraźniej podróż ma się we krwi, bohater Żadana permanentnie postrzega krajobraz jako ciąg zmieniających się kadrów, szereg następujących po sobie stop-klatek. Ruchomą geografię zaszczepił mu ojciec, to rzecz dziedziczna niewątpliwie - sposób postrzegania świata, którego nie można się wyrzec. Żadan pozwala nam zbliżyć się do tej rozedrganej struktury. Podróżujący zbohaterem odczują na własnej skórze szereg niewyjaśnionych zjawisk: zmiany czasowe, magnetyzm wymarłych stacyjek, widmowość tanich moteli, przenikliwość ścian, fantomowe zjawy wynurzające się zzaułków izpowrotem grzęznące wswoim enigmatycznym świecie. Hipnotyczne właściwości pociągów sprawiają, że podróżni wsiadają iwysiadają do wagonu, który już nawet się nie porusza, który stoi na stacji jak jakiś wygasły kombinat, prehistoryczny stwór znieruchomym pyskiem we mgle.
Proszę się przygotować na szemrane towarzystwo typków spod ciemnej gwiazdy, tanich kurew, cwaniaczków przystrojonych wsygnety zczerwonego cygańskiego złota. Jest tu cała mitologia wschodniego dworca zjego tymczasowością ipatosem, smutkiem ipotencjalną wolnością, chłodem świateł imantrycznym terkotem starych maszyn.
Kiedy kursującemu ze stacji na stację, zpętli na pętlę, zwylotówki na wylotówkę bohaterowi zaczyna doskwierać rzeczywistość – lekkomyślnie zażywa samogon albo głęboko wdycha tamtejsze powietrze oniewiarygodnych właściwościach – by znów gubić się wplątaninie dróg izniejasnych przyczyn docierać wmiejsca scen batalistycznych, wmiejsca kluczowe dla swojej przeszłości. Wygląda na to, że droga odwzajemnia miłość iwjakiś tajemniczy sposób dostarcza ciepły, pulsujący materiał do upragnionego celu. Bohater płaci za to oddaniem, wiernością, absolutnym przywiązaniem: "Boję się prędkości – mówi – boję się dokądś jechać, bardziej od tego boję się tylko zatrzymać".
Ale uwaga! Mylą się pastwo sądząc, że można uczestniczyć wtym świecie bez narażania życia. Proszę pamiętać, że niektóre książki zmieniają cudze życie! Być może po nocnej lekturze powieści Żadana, obudzą się państwo na jednej ztych zakurzonych stacyjek, ztrawą we włosach imapą wetkniętą do brezentowego plecaka.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
