20 września 2013, piątekKsiążka Sierpniowe dziewczęta′44 składa się z opowieści ponad 20 uczestniczek Powstania Warszawskiego.Miały zwykle17, 18 lat, nie więcej niż dwadzieścia parę.„Co to znaczy: kobiety w Powstaniu? Myśmy walczyły jak mężczyźni, przeżyłyśmy to samo co oni. Ja nie widzę powodu żeby szukać w tym jakiegoś kobiecego spojrzenia”. „Gdyby mi powiedzieli, że nie jestem żołnierzem, to bym się oburzyła. Ale znałam swoje miejsce w szeregu”. Kobiety pamiętają i mówią inaczej – więcej w ich opowieściach wspomnień o innych, o bliskich, o kolegach. Ich spojrzenie jest mniej egocentryczne; więcej w nim uważnej obserwacji, szczegółu, a mniej bohaterstwa i fanfar.Trudno powiedzieć ile ich dokładnie było. Łączniczki, sanitariuszki, minerki, peżetki, po prostu żołnierze. Czasem walczyły na pierwszej linii, czasem wykonywały szarą pracę na tyłach: gotowały, prały, opatrywały rannych. Bez nich nie była możliwa ani konspiracja przed Powstaniem, ani samo Powstanie. Ryzykowały tak samo jak ich koledzy i często płaciły tę samą cenę – życie. To jest ich opowieść. Uczestniczki Powstania Warszawskiego mówią o walce, smaku wolności, miłości, śmierci i marzeniach.
Patrycja Bukalska (ur. 1972) jest dziennikarką „Tygodnika Powszechnego”. Od lat zajmuje się historią, przeprowadziła szereg wywiadów dla Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego, współpracowała z Amerykańskim Muzeum Pamięci Holokaustu w Waszyngtonie. Jej debiutancka książka „Rysiek z Kedywu” wydana w 2009 r. znalazła się w finale konkursu na Książkę Historyczną Roku w kategorii „Najlepsza książka popularnonaukowa poświęcona historii Polski w XX wieku”.
