30 października 2015, piątekMaurizio Pollini rzadko mówi o sobie i o swojej sztuce, a nigdy dotąd nie robił tego na planie filmowym. Tutaj, w obszernym wywiadzie dokonanym przez uhonorowanego licznymi nagrodami reżysera specjalizującego się w tematyce muzycznej Bruno Monsaingeona, legendarny pianista wspomina kluczowe momenty swojej kariery, która rozpoczęła się od triumfalnego zwycięstwa na Konkursie Chopinowskim w Warszawie w 1960 roku. Ten film zawierający liczne materiały archiwalne, wypowiedzi ekspertów ukazuje także artystę przy pracy oraz jego upodobania muzyczne, jego bezkompromisowy repertuar, artystyczne przyjaźnie (Abbado, Nono, Boulez i inni) oraz jego głębokie zaangażowanie polityczne.
Jest wiele ważnych powodów, aby nakręcić film o Maurizio Pollinim: wielkość tego pianisty, jego delikatna natura i inteligencja, bogactwo tematów jakie można było tu poruszyć, nie mówiąc o woli artysty aby poddać się temu doświadczeniu po raz pierwszy w życiu – w wieku ponad 70 lat – Pollini po prostu czuł, że nadszedł czas aby powstał taki film.
Filmowy portret Maurizio Polliniego koncentruje się na najważniejszych momentach jego kariery, dodatkowo zapewniając nam szerokie biograficzne tło. Film ukazuje nam doświadczenia muzyczne artysty, ludzi z którymi był blisko związany (Luigi Nono, Claudio Abbado, Pierre Boulez, itd), jego repertuar (od Bacha do Verdiego i od Chopina do Schoenberga, Nono, Bouleza i Stockhausena), wreszcie jego zaangażowanie polityczne.
Film zawiera też materiały archiwalne i utrwalone sesje nagraniowe dokonane przez artystę z udziałem Artura Rubinsteina i Arturo Benedetti Michelangeliego (repertuar poniżej).
Francuski reżyser specjalizujący się w tematyce muzycznej, Bruno Monsaingeon (sylwetka na IMDb), jest dobrze znany jako autor dokumentalnych filmów o pianistach: Glennie Gouldzie (Glenn Gould – Hereafter) i Światosławie Richterze (Richter – The Enigma) znanych ze swojej niechęci do kontaktów z mediami.
